Yaşadığımız gün sayısı ne kadar çoğalıyorsa, yüreğimize boncuk boncuk döşenen tedirginlik de o kadar artıyor. Gün geçtikçe huzurlu, güveli, sakin ve bilgin bir kişi olamıyoruz. Sırtımızın ağrısı, yaslanacak bir insan, bir fikir, bir gidişat, bir durum, bir mutluluk, bir hazır plan olmadığından artıyor. Yok ağır kaldırdım, yok ani eğildim, yok hızlı kalktım gibi somut geçmiş… Okumaya devam edin »
Hamdı ve tüm ezikliği hamlığındandı… Oysa ham meyvelerin zırhları, olmuşlardan çok daha kalıncaydı. Neydi ki bizi bu detayı bildiğimiz halde, ham olanın zayıf olduğuna dair inanışımızı zahir kılan? İnsanlar hamlıktan olgunluk serüvenine doğru yürürken, hayatın onları yumuşattığını ve içerisine lezzet kattığını söylemek, doğada bize sunulan hamlık-olgunluk döngüsüne uygun bir söylem etmekten başka bir şey değildir…. Okumaya devam edin »
Şu 30 yıllık ömrümde kaç tane bahar, kaç tane yaz görmüş gözlerim. Hepsinde hissettiğim mutluluğu topluyorum, karesini alıyorum ama seninle girdiğim baharların bir tanesinde bile yaşadığım mutluluğa erişemiyorum. ! “Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi. Çünkü annemi gülerken de gördüm ağlarken de…” demiş Özdemir Asaf. Katılıyorum ve bu cümleyi ben de sana doğru yuvarlıyorum…. Okumaya devam edin »
Eğer bir iş veya bir eş, benliğin gelişimine yardımcı olmuyor, onu tamamlamıyorsa, bırakıp gitmek için ‘meşru bir sebep’ var demektir. ( Baumeister ,1991 ) Hayatının en erken zamanlarında bunu fark edip, benliğini geliştirecek insan, amaç, iş ve emek aramaya yönelirsen o zamandan sonra sadece bunu fark etmen ile bile gelişmiş bir benliğinin görüntüsünü apaçık… Okumaya devam edin »
