Anne Tanrı’dır!
Duygu Can 8 Ekim 2013Duygusal olmaya gerek yok, duygulanacak bir şey yok. Anne, içine Tanrı tarafından zorunlu sevme mekanizması yerleştirilmiş, kendi kanaati elinden alınmış bir varlıktır. Özeldir çünkü zorla çocuğunu sevmiştir. Zorla koruyacak, zorla kollayacak, zorla ağlayacak, zorla bağlanacak, zorla kiminin güzellik saydığı fırsatlardan yoksun kalacak, zorla canına canını verecektir. İçine serpilen hormonlar işinin gereğini yapacak ve Anne ile evladı ölüme dek demir bağlarla bağlayacaktır.
Ooof Güzel Allah’ım. Beni affet! Evladını seven, onun için can feda edebilecek her Anne bu durumdan biteviye memnundur. Sana şükürler olsun ki, içime dağıttığın biyolojik sevme mekanizmalarını bana bahşettin, şükürler olsun ki çocuğumun kokusunu her daim burnumda gül ile eşledin, şükürler olsun ki bedenime mucizenin anlamını bellettin.
Anne, tanıdığım en üst mevkii sahibi kişidir. Anne, tanıdığım en büyük huzur, tanıdığım en büyük tecrübe, tanıdığım en büyük hayattır! Su, hayattır diyoruz ya, yok yok değiştiriyorum Anne hayattır!
Annen sana su bulur gerekiyorsa su olur!
Anne’m benim içindeki huzur, gönlümdeki hevestir.
Kendi varlığını benim var olabilmem için tüketmiş, bedenini yıpratmıştır. Her zaman benim ona ait olmamdan ötürü mutludur, mesuttur. Benim için Tanrı ile yaşadığı diyaloglar uzundur, duaları süslüdür, kelimeleri boldur, elleri semaya hep açıktır, vücudumda çıkan yaraların melhemidir, ruhumun kalbi, kalbimin kanadıdır.
Abartıyor muyum? Yok yok hiç değil! Bak sana şu kadar diyeyim;
Anne Tanrı’dır. Anne, Tanrı’nın elinin değdiği kişidir! Anne, Tanrı’nın mucizesini gerçekleştirdiği ve kendini ıspat etiği bedendir. Anne, var oldukça Tanrı var olacaktır. Anne, Tanrı’nın varlık koşuludur!
Ve benim Annem benim iç’imdir.
İyi ki vardır, iyi ki o var oldukça güneşim tepemde duracaktır, huzurum kalbimde yerleşiktir, kalbim düzenli, derli topludur.
Anne’lere sevda yükledim bugün, doyasıya sevilsinler diye. Eminim istedikleri tek şey de bir kucak kucak’tır.
Sevgi ile Kucakladım!
