Bıraktıkça artıyor ellerimdeki halatın izleri,
Oysa tutmuyorum demeyi akıl edemiyor aklımın dilleri,
Bana öğrettiğin o güzel sözleri bulamıyorum verecek kimseleri,
Dualarım geri dönüyor gönderdiğimden beri,
Yarın diyorsun da yarına engel “bugün” var sevgili…
Bak annem yine üzüldü duyunca ettiğim sitemleri,
Ama senin gözlerin yok seyredebilmen için benim kalbimin içini,
Ne kadar incittin de ben boyladım şiirin dibini?
Geliştireyim istedikçe kişisel föylerimi,
Böyle dağınık kaldı bak yüreğimin tek gözlü bölmeleri.
Kim çekti ki ellerimin karbonlu fotokopisini?
Kim karıştırıyor klavyemin yorgun tuşları ile beni?
Ben seni yazıyorum, tuşlar ise kendi istediğini!
Şimdi yeniden olsan da üzsen azıcık beni?
Ayaklarının altına koysan da ezsen gözlerimin ferini?
Şimdiki kadar canım yanmasa, şimdiki kadar özlemesem seni!
Ve yine söylediğim gibi;
Bıraktıkça artıyor ellerimdeki halatın izleri,
Oysa tutmuyorum demeyi akıl edemiyor aklımın dilleri,
Bana öğrettiğin o güzel sözleri bulamıyorum verecek kimseleri…
