Aldırdım!
Duygu Can 30 Eylül 2013Aldırdım.
Bacaklarımda tek tüy kalana kadar aldırdım,
Bir tane bıraktım yaşayan hücrelerimin farkında olmamı sağlasın diye.
Aldırdım.
Tam istediğin gibi ergen olmadan içimdeki çocuk. Tam basacakken reşit yaşına tıbbi olmayan çılgın bir müdahale ile, hamken aldırdım ki yaşadığı diğer evrende de çocuk yüreği ile sorgulamasını sürdürsün diye.
Aldırdım.
Ellerimizin ilk buluştuğu yerde duran lale bahçesinin gübreli toprağını aldırdım. Gizlice, illegal bir tarla görevlisi bulup, tüm lalelerin soğanlarını aldırıp küp küp doğradım, bundan sonrama lezzet versin diye.
Yakınımda durup, beni görmezden gelen tüm eş, dost, ecdadımın ruhuna okunacak 3 Kulhü’dan ikisini aldırdım. 1 tane kısacık dua ile de huzur bulmayı öğrensinler diye.
Ruhumun masaüstüne sofra bezini serip ziyafet bekleyen tüm aç kurtları aldırdım.
Burnu havada bir sürü kalpsizi, koca bir stat dolusu küfürü yemelerine ramak kalmışken iyiliğime yenilip yeryüzünden aldırdım.
Verdiğim minik notlardan çıkacak değerli kitabımı, yediklerini anüs kanalıyla çıkartırken okuyan tüm cibilliyetsiz eşrafımı aldırdım.
Yaptığım onca güzelliği bile isteye örtbas eden, yaratıkların tırnaklarını kerpeten ile aldırdım.
İstemediğim halde yemeğime acı katan anne şefkati katillerinin iğne oyalarını aldırdım.
Seni seviyorum derken, ayı, yıldızı, güneşi, gündüzü diline yapıştırmayanların küçük dilini aldırdım.
Sıkıntıdan kendine canlı meşgale bulan, canı olan bir varlık ile öte dünyaya gitme oyunu oynayan ahmak tayfasının beyinciğini aldırdım.
Gereksiz topladığı unvanlarını omuzlarının üzerine mareşal yapmış cahil gösterişlilerin, onları toplamak için oynadığı oyunların topunu, tüfeğini aldırdım.
Kendimi sterilize ederken, kalbimin en dibine konaklanmış duran “sen” isimli mahluku çıkarayım diye dalıp hafifçe yediğim vurguna rağmen, ALDIRDIM!…
