Kendine kendinden!…
Duygu Can 24 Şubat 2014Herkes kendisi için bir derstir… “Plinius”
Çoğu zaman yaptıklarının, söylediklerinin, çözdüklerinin ve sevdiklerinin başkalarına ders olsun diye olduğunu düşünürsün. Bu sözüm sana ders olsun, bu davranışım, bu hatam, bu iyiliğim, bu kötülüğüm başkasına ders olsun diye yaptın durdun. Ben, bu yaşıma geleli birilerinden ders alayım, birilerine de olabildiğince ders vereyim diye uğraşmış, çalışmış ve bu şekilde düşünmüşüm. Ama Plinius diye bir filozof, daha güneşin dünyanın etrafında dönüşünün sırrına erilmemiş iken, daha Dünya’nın neresinde gündüz yaşanır, neresinde gece yaşanır bilinmez iken bu yukarıdaki cümleyi düşünmüş, söylemiş ve yazmış!…
Kendime döndüm ve dedim ki; Şu Dünya üzerinde atomundan tut da, yıldızına, gezegeninden, ekvatoruna, meridyeninden paraleline cümle doğa olayını biliyorsun da ne oluyor? Kendine doğru, içsel dönüşünü bir tur tamamlamış olduğunu düşündüğünde yanılıyorsun. Bak, senin tüm çaban aslında kendine ders olsun diye imiş. Verdiğin ve vermeye çalıştığın tüm mesajlar aslında kendine imiş.
Birden kalbimde, beynimde yanan mumların aydınlığı ile gülümsedim. Bir tane daha yük kalktı omuzlarımdan. Ne kadar uğraşırsan uğraş başkasına vermeye çalıştğın ders yerini bulmuyor, sadece kendine ders verip, kendine örnek olabiliyorsun. Kimse senin davranış ve hareketlerinden kendine dersler çıkarmaya çalışıp, uğraşmıyor.
Oh! Ne güzel. Allah razı olsun Plinius, ne kadar geç duydum bu lafını ve ne kadar zaman harcadım ders vereyim, birilerinden de dersler alayım diye anlatamam. Ama buldum ya seni ve cümleni, bitti işte. Kendime ders olup, kendimden ders alarak, içimdeki “iyi”yi yüceltip, “kötü” ile baş etmeyi öğreneceğim. Verdiğim her kararı kendim için sorgulayıp, ileride kendime nasıl güzel bir örnek olabileceğimi hayal edeceğim. Güzel düşüncelerimin ucu sınırsız, sonsuz şelalelere akacak. Elimden alınan mutluluk, yerini daha yüksek mutluluklara bırakacak. Eminim ki kendime verdiğim dersler sayesinde insanların içinden ‘umut’lu trenler kalkacak. Dönüştüğüm her şey beni ona dönüştüren ‘ilk’ten daha zengin ve daha doğru olacak.
Şimdi sana ders olsun diye söylemiyorum. Kendime kendimden dersler çıkarıyorum. Ama sen körü körüne bağlanma bu fikirlerime, belki hala birilerinin başkalarına öğretebileceği şeyler vardır ve sen bunun sırrına ermişsindir. Beni de ikna edip, birbirimizden de yararlanıp, mutual yaşama doğru gövdemizi sürebiliriz. Yazının sonunda da olsa ; adı ‘umut’ ya illa ki beliriyor işte….!
