Zor yaşıyorsun!
Duygu Can 9 Ekim 2013Denemeler adlı eserin yazarı Montaigne kendisine “Bugün hiçbir şey yapmadım!” diye hayıflanan bir sevdiğine dedi ki;
- Yapmadın mı? Sen öyle san! Yaşadın ya, bundan büyük iş mi olur?
Yaşamak büyük bir iş mi? Her gün aynı yaptığımız şeyleri yapıp kendimizden sıkılmamız aslında yersiz mi? Aslında biz yaşayabilmek ile bile çok büyük bir iş mi yapıyoruz ki? Bilmiyorum. Soruyorum sadece.
Ve biraz düşündükte Montaigne’ye hak veriyorum. Çoğu durumda yaşayabilmek hakikaten çok değerli ve zor bir süreç. Yaşayabildiğim için, tüm bu köhne, sığ, değersiz kalp ile beraber aynı semaya bakabildiğim için kendime büyük bir iş yapmış edası yapıştırıyorum şu an. Çok zor aslında. Bu kadar çirkinlik görmek, bu kadar karartı ile her gün aynı kelimeleri seçmek dimağımdan ve dilime dökmek çok zor. Bu tür insanlar ile aynı “tür” adı altında olmak bile çok zor. O vesile ile, yaşayabilmek aslında çok zor!
Sadece olma eylemini tam tamamlayamamış ‘insan’dan ötürü de değil üstelik, yaşayabilmenin zorluğu. Kaderin senin için planladığı kötü oyunları da çaresizce içselleştiriyorsun. Bu kolay mı? Hanenden koca bi kayıp koyuyorsun toprağa ve sonra psikologların sana biçtiği yas sürecini bitirip ayaklanıyorsun. Kolay mı bu iş? Ya da güzelim işini, gücünü kaybediyorsun, kovuluyorsun ama zaman geçiyor yeniden kariyer hedefliyorsun. Peki bu kolay mı? Ya da öyle çok sevdiğin biri çıkıyor ki karşına, tam o da seni seviyor sanarken yanıldığını tokat gibi anlıyorsun. İçine günlerdir ellerinle koyduğun çiçekleri tek tek yine kendi ellerinle söküp atıyorsun. Kolay mı bu? Ya da yıllar önce “bir yastık” sözü verdiğin sevdiğin, eşin seni ansızın aldatıyor ve çaresizce kabulleniyorsun. Hele ki çocuğun varsa yuvanı yıkmıyorsun. Bu da mı kolay?
Yok, yok…
Bunların hiçbiri kolay değil ki. Ben sana sadece biraz örnek verdim. Yaşarken daha ne çetrefilli zorluklar ile temas ediyoruz sende biliyorsun. Tüm bunlara rağmen, sadece yaşıyorsak ve bugün başka hiçbirşey yapmadı isek mutsuz mu olmalıyız? Hayır. Kendine güven, yaşayabildiğin için bile mutlu ol.
Sen bu Dünya ile başlı başına direniştesin, yerçekimini bulan fizikçi halt etmiş. Şu Dünya’da hiçbirimizin ayakları yerde değil. Hepimiz uçuyoruz, ve tüm bu zorluklar ile her birimiz baş etmeye çalışıyoruz.
Bundan mütevellit seni kutluyorum, hayatta kalıp da yaşayabildiğin için.
Seni ve kendimi tebrik ediyorum. 
