Tüm yıkılmışlığıma rağmen beni sev Dünya! Tüm bırakmışlığıma, tüm kaybedişime, tüm pes edişime, tüm didinemeyişime, tüm kırıklarıma, tüm ecel terlerime rağmen beni sev Dünya! Sen yalnız insan sever misin? Bi istisna yap da beni bi seferlik sev Dünya! Emeklerimin ellerimden düşüyor olmasını gözler önüne serişime aldırma, bin tane bardağı aynı anda tutmaya… Okumaya devam edin »
Benden yazmam beklenen kelimeler var iken, sırf bekletmek istediğim için yazmaya başlamadığım cümleler var. Kafamdaki şarkılardan geçen kişiler, şimdi bi otursam birkaç şişe deviresim var ama bir de AMA var! Suç var, günah var, mübah var, sevap var, iyi niyet, kötü niyet, sapık zihniyet var. El alem, konu-komşu, eş-dost, gereksiz akraba var. Çok kırgınım desem… Okumaya devam edin »
Şimdi bu okuduklarının hepsinin senin ağzından çıkmış kelimeler olduğunu düşünmeni istiyorum. Kimsesiz ve ıssız bir dağın başındasın, ne söylersen karşı dağlardan sana dönen bir cevabı var, kimsesizsin ama yalnız değilsin yani! Güzel, çadırının içindeki azıkların yanına biraz da “umut” ekleyebilmen için çok güzel bir ifade bu. Bazen yalnız olmadığını kendine dönen sesinden anlayabilirsin. Sana cevap… Okumaya devam edin »
Seni Annen büyütmedi! Cinsel bir değeri olmayan memesi ile ağzına birkaç ay süt sıktı diye kendini özel hissedecekse bıraksın bu ayakları. Yok, saçını süpürge etmiş, yok ömrünü heba etmiş, yok hayatını hiç etmiş. Boşver, inanma! Seni Annen büyütmedi! Ayaklarının üzerine bi yastık koyup seni salladıkça, hayatın böyle sallantılarla daha güzel olduğu imajını verdiği için mi… Okumaya devam edin »
Aşk’mı aradın? Bulamadın mı? Bak, şimdi şu koca parantezde anlatacağım. “ ( Biliyorum, üzerimden kalkan toz seni kirletti biraz. Bende azıcık kalan Aşk’ın bir zerresini öksürürken yüzüne bulaştırdım. Aklımın içindeki sevdayı seninle hiç ilgisi olmadığı halde sana adadım. Yüreğimin yarasına müdahele ettiğim ilacın kırmızısı da senin kalbine aktı biliyorum. Özür dilerim. Ben, buradan geçer iken… Okumaya devam edin »
