duygu

 

Neyse ya…

Duygu Can 15 Nisan 2016

Leyladan geçme faslındayken yakalandım tam da Mevla’ya varmak üzereyken… Üstümde sarı bir kelebek beni izliyordu. Tek renk kelebek mi olur ya dedim içimden, uçtu gitti nefesimin sesinden. Olur tabii, illa renkli mi olacaktı?  Kaçırdım üzerimden. Bazen kızıyorum kendime böyle. Tutarlı tutarsız içimden geçenlere hakim olamıyorum, tüy kadar hafiflere bile dokunuyor nazarım. Kalktım yerimden, bir soda… Okumaya devam edin »

 

Saygı’n neye göre şekillenir?

Duygu Can 8 Nisan 2016

Maslow’un ihtiyaç pramidine göre insan aşağıdaki sıra ile ihtiyaçlarını karşılayabilirse, en son basamak olan kendini gerçekleştirme evresine ulaşabiliyor. Yunan filozoflarına da söylenen “karınları tok tabii düşünürler!…” eleştirisini besleyen ve Maslow’a göre de insan bunlardan birini karşılayamazsa bir üst basamağa çıkamaz diyen bu kuram insanı düşünmeye sevk ediyor. Fizyolojik ihtiyaçlar Güvenlik ihtiyacı Ait olma ihtiyacı Sevgi… Okumaya devam edin »

 

Bir delilik hali!

Duygu Can 24 Mart 2016

Çorabımın tekini tersten giymişim, tekini düzden. Saçımda alakasız bir yerde çiçekli bir toka unutmuşum ve öylece koca bir gün bitirmişim.  İçimde gamze çukurluğunda bir boşluk var, sürekli deliniyor ve yanındakileri de kendi boşluğuna ittikçe büyüyor. Ne bileyim, parmağımda yaprak sarmışım da sanki yeşili kalmış bir renksizlik var, koyu gördüğüm alanları çoğalmış gözlerimin. Yakını da uzağı… Okumaya devam edin »

 

Çıplak!

Duygu Can 3 Mart 2016

En son ne zaman kendinizi çıplak hissettiniz? Hayatımız bir sürü çelik zırhdan ibaret. Hangi ana-babadan doğduğumuz, hangi şehirde büyüdüğümüz, hangi yemekleri yediğimiz, hangi akraba-eş-dost ile çevrildiğimiz, hangi mısralarda gözlerimizi gezdirdiğimiz, hangi okullarda okuduğumuz ya da okuyabildiğimiz, hangi muhitin çocuğu olduğumuz, hangi dilleri bildiğimiz, hangi insanların akranı olduğumuz ve bunun gibi daha niceleri.  Üstelik sosyal medya… Okumaya devam edin »

 

Her beden İnsan mı aslında?

Duygu Can 15 Ocak 2016

“Belki de bu kadar güzel ağladığın için ağlattı seni Tanrı!…” Hayat insanı çok garip teselli ediyor! Yaşadığın şeyin boyutuna göre teselli miktarın artıyor. Her zaman da birisi sana iyi geliyor ve alıp başucuna koyuyorsun! Yıldızların ışığı, rengi, sesi, kokusu gibi tüm betimleyici sıfatları gecelerine diziyorsun. Boncuk kolyeler gibi sözcüklerin… Tek tek, renkli renkli sıralanıyor ve… Okumaya devam edin »

 

Portakallı kek kokusu!

Duygu Can 22 Aralık 2015

Hep bir ‘neden’ üzerine kurulu dünyam! Bir sürü şey bir nedenle oldu ve bir başka nedenle bitti. Bir sürü şey bir neden için kafamda yer etti, bir sürü şey de başka bir neden için zihnimden düştü geberdi!… Bunu tekrarladıkça yaşadığım olaylar zincirine çok anlam verebiliyorum. Ve sanki güzelleştiriyorum, elimi değip bıraktığım her şeyi, gözlerine bakıp… Okumaya devam edin »

HESABINIZA GİRİŞ YAPIN

Şifrenizi mi unuttunuz?

DUYGUCAN.COM İÇİN KAYIT OLUN