Yokuş yukarı seyahat et! Hep yokuş yukarı seyahat et! Kabul etmiyorum, düz yolda yürümeni ve kendini mutlu hissetmeni kabul etmiyorum. Mutluluğu bu kadar yüzeysel, sığ ve dümdüz giderken elde edebileceğini düşünmem beni gerçekten üzüyor. Sen hangi düz yolda yorulacaksın? Hangi düz yolu bitirdikten sonra vücudundan çıkan buharın, kalbine mutluluk ile yağmasını bekleyeceksin? Hiçbir düz yol… Okumaya devam edin »
Sen gittin, Üzerime kimler, neler gelmedi ki? Mesela önce bir bayram geldi, sonra yetmedi bir tane daha! Ama bu kadar da üstüste gelinmez ki!… Herkes bayramlaştı, herkes doldurdu ceplerini bir sürü şeker ile… Ben ise, cebimde çıplak bir kalabalık ile düşledim geçtiğimiz yolları… Seçtiğimiz şarkıları, gördüğümüz caiz sevgi zerrelerini… Herkes bayramlaştı, herkes doldurdu ceplerini bir… Okumaya devam edin »
Kendimi özgür bırakmayı öğrenmek istiyorum ama anladım ki bunun için bile önce kendimi özgür bırakmam gerekiyor. Kendimi mutlu hissetmek istiyorum ama anladım ki bunun için bile önce kendimi mutlu etmem gerekiyor. Kendimi tüm kollarımla hiç yıkılmayacak sağlam bir ağacın dallarında hayal etmek istiyorum ama anladım ki bunun için önce sağlam bir dal bulmam… Okumaya devam edin »
Kendini önce yalnızlaştırmadan karışamazsın kalabalığa, Gözlerini bir kıs önce güneş girecek korkusu ile gözlerine. Sonra alışınca açacaksın. Bin tane ışıktan oluşan gökkuşağına bakacaksın. Sen, beni bi dinle de önce kendine yalnızım de! Sonra ellerinden kurtkadın kılları çıkacak, şaşırma. Önce onlar çoğalacak, sonra bedeninde başka organlar “ben varım!” diyecek. Alışacaksın fazlaca olan sevdaların yalanlığına. Bi yalnızlaş… Okumaya devam edin »
Denemeler adlı eserin yazarı Montaigne kendisine “Bugün hiçbir şey yapmadım!” diye hayıflanan bir sevdiğine dedi ki; – Yapmadın mı? Sen öyle san! Yaşadın ya, bundan büyük iş mi olur? Yaşamak büyük bir iş mi? Her gün aynı yaptığımız şeyleri yapıp kendimizden sıkılmamız aslında yersiz mi? Aslında biz yaşayabilmek ile bile çok büyük bir iş mi… Okumaya devam edin »
Sanki dönecek gibi mevsim kıştan bahara… Sanki ayaklarımın bir adım ilerisinde duruyor yeni açmış bir gonca. Bülbüller de güllerin üzerinde naralar atıyor. Nasıl birbirlerine kavuştular diye kendime sormadan, sorgulamadan izliyorum onları. Sanki bize öğretilmiş tüm bellekler yalanmış gibi, masalmış gibi. Deprem sadece binaları yıkmazmış gibi, seller evleri yutmazmış gibi, afetlerin en ortak hali olağan üstü… Okumaya devam edin »
