Sadece kolaylaşan pek çok şeye rağmen ‘insan’ olmak gün geçtikçe zorlaşıyor. Sanki nostalji olan ve önceleri işimize çok yarayan ama teknolojinin hızı ile yerini yenisine bırakan eski vazgeçemediklerimizin ahını alıyoruz. Yeni çıkmış pek çok şeye hızlıca adapte olabilmişken genelde hayatın kendisine adaptasyonumuz azalıyor! Herşey sıradanlaşıyor, aynılaşıyor, her yüz aynı ifadelerle kendinden soğutuyor. Kiminle konuşsan bir… Okumaya devam edin »
Belleğimi bulabilirsem yazdığım kitabı tamamlayacağım diye hayıflanan Proust, artık tüm ümidini kesmiş iken belleğini bulur! Demli bir çaya batırılan bisküvinin kokusu birden tüm belleğini canlı hale getirir! Yani çaya batırılmış bir bisküvi ile iradesizce belleği çalışmıştır. Şimdi bu anektod bir köşede dursun. Ben başka bir şeyden bahsetmek istiyorum. Baharın başlarında, bana ne getirmiş, bavulundan ne… Okumaya devam edin »
Sanki dönecek gibi mevsim kıştan bahara… Sanki ayaklarımın bir adım ilerisinde duruyor yeni açmış bir gonca. Bülbüller de güllerin üzerinde naralar atıyor. Nasıl birbirlerine kavuştular diye kendime sormadan, sorgulamadan izliyorum onları. Sanki bize öğretilmiş tüm bellekler yalanmış gibi, masalmış gibi. Deprem sadece binaları yıkmazmış gibi, seller evleri yutmazmış gibi, afetlerin en ortak hali olağan üstü… Okumaya devam edin »
