Ben yazmıyorum, Hüzün kaleme geliyor. Yoksa benim hüzün yazacak halim yok, elimin hamuru ile hayatın ‘olmaz’ işlerine karışmışım, yüzümün toyluğunu ruhumun artan yaşına adamışım. Benim hüzün yazacak halim yok. ! Sohbahar geliyor diye hayatına hüznü davet ettin şimdi gelmesini bekleyeceksin. Yaşayacağın mutluluklar biraz üstü örtük, azıcık giyinik, çok az da dekoltesiz olmaya başlayacak. Sohbahar’ın sarı-kuru… Okumaya devam edin »
Az ile yetinmiyorum! Şu umumi hayatımın içinde fazladan olabilecek her doza ihtiyaç duyuyorum. Fazla büyük, fazla basit ve fazla sıradan bulduğum kıyafetlerin içinde prenses lüksü ile dolanıyorum. Bir kapıyı çalıyorum ve kim açarsa açsın boynuna atlıyorum. Sanki evrenin tüm ve en fazla sevgi dağarcığı içimde toplanmış da benim dağıtıcı pozisyonum ebedi kalmış gibi!… Mesela kin… Okumaya devam edin »
Önce tek tek tüm içimdekilere baktım, sayfa sayfa ayırmışım kişileri. Kategoriler ile betimlemiş, saçlarının rengine göre ciltlemişim. Konularına göre raflara dizmişim, bazılarının üzerine bazı belirsiz kimseleri yığmışım. Bunu neden yaptığımı şimdi hatırlayamıyorum ama şöyle tahmin ediyorum, davranışları ile fikirlerini ve gözlerindeki olumsuzluğu anlamlandıramadıklarımı bir yerlere dayandırmak için uğraşmışım. Belki de öyle gelişigüzel “buna sonra bakarım”… Okumaya devam edin »
Ey ruh geldiysen al şu gözyaşlarımdan biraz, bak kalbimin üzerine açık büfe kurdum. Biraz acı gelecek yemekler ama sen acıyı seversin. Alsana biraz. Herşey dahil korkma! Bir zerre bedel almam senden, huzurundan biraz huzur, rahatından biraz rahat, özgürlüğünden biraz özgürlük istemem. Bak herşeyime eklemişim yazın ortasında soğuk ayazı. Al biraz. Ya da birkaç taksite böl… Okumaya devam edin »
