Ben yazmıyorum, Hüzün kaleme geliyor. Yoksa benim hüzün yazacak halim yok, elimin hamuru ile hayatın ‘olmaz’ işlerine karışmışım, yüzümün toyluğunu ruhumun artan yaşına adamışım. Benim hüzün yazacak halim yok. ! Sohbahar geliyor diye hayatına hüznü davet ettin şimdi gelmesini bekleyeceksin. Yaşayacağın mutluluklar biraz üstü örtük, azıcık giyinik, çok az da dekoltesiz olmaya başlayacak. Sohbahar’ın sarı-kuru… Okumaya devam edin »
Şu 30 yıllık ömrümde kaç tane bahar, kaç tane yaz görmüş gözlerim. Hepsinde hissettiğim mutluluğu topluyorum, karesini alıyorum ama seninle girdiğim baharların bir tanesinde bile yaşadığım mutluluğa erişemiyorum. ! “Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi. Çünkü annemi gülerken de gördüm ağlarken de…” demiş Özdemir Asaf. Katılıyorum ve bu cümleyi ben de sana doğru yuvarlıyorum…. Okumaya devam edin »
Bu çiçekleri kim dikiyor benim kalbime? Kim seriyor körpecik tohumları yüreğime? Ben gecelerden korkar iken, sabah uyanır uyanmaz, korktuğum gecelerimin hediyesi doğuyor günüme. Kalbimdeki çiçeklerin kokuları, yüreğimdeki tohumların kıpırtıları düşüyor gözlerimin önüne. Kaç zamandır, kalbime çiçekleri her sabah bıkmadan usanmadan hediye eden kişiyi arar iken, bugün ahiretteki sevdiğimin sessiz sedasız ellerinden, bana hediye diye bırakıldığını… Okumaya devam edin »
