Hiçbir şeyin umurumda olmadığı, hiç kimsenin öneminin olmadığı bir yaprak daha kopuyor takvimimden. Sözcüklerimin başı sonu, ucu kıçı nerelere gidecek, kim alacak, kim bırakacak çöpün içine umurumda değil! Akan saatte nerede olduğum, kiminle olduğum, kafamın içindeki minarelerin kendini sürekli tekrar eden nidalarının ne olduğu önemli değil. Hissiyatım şu an boğazımın düğümlerine ekstra düğüm atan saatlerin… Okumaya devam edin »
Leyladan geçme faslındayken yakalandım tam da Mevla’ya varmak üzereyken… Üstümde sarı bir kelebek beni izliyordu. Tek renk kelebek mi olur ya dedim içimden, uçtu gitti nefesimin sesinden. Olur tabii, illa renkli mi olacaktı? Kaçırdım üzerimden. Bazen kızıyorum kendime böyle. Tutarlı tutarsız içimden geçenlere hakim olamıyorum, tüy kadar hafiflere bile dokunuyor nazarım. Kalktım yerimden, bir soda… Okumaya devam edin »
Hepimiz birbirimizi çok sevdiğimizi ve hep çok sevmeye devam edeceğimizi söyleriz. Bunu duymak ve bu soyut kelimelere güvenmek bile insanı çok keyiflendiren bir şey. Ama biribirimize söylediğimiz bu sevgi sözcüklerini aynı zamanda bir duygu olarak hissettirebiliyor muyuz? Sevgimizi her zaman gözlerimizin içine baka baka gösterebiliyor muyuz? Kitabın ana karakteri Begüm de ailesi tarafından sevildiğini… Okumaya devam edin »
Tanımlama ihtiyacı duymayan zihinlerle dolu etrafımız ve önüne gelene en hızlı adapte olabilen bir tür olarak yaratılmış ‘insan’!… Sosyal medya serüvenimize “ya facebook diye bir şey çıkmış, ilk okul arkadaşını buluyormuşsun!” söylentileri ile başladık. Maceranın başında hepimiz çok ilkeldik. Kullanıcı adı almak ile omzumuza eklenen bir sıfatımız oldu. Şifre ve Parola hayatımızda ilk özellerimizdendi ve… Okumaya devam edin »
Hep bir ‘neden’ üzerine kurulu dünyam! Bir sürü şey bir nedenle oldu ve bir başka nedenle bitti. Bir sürü şey bir neden için kafamda yer etti, bir sürü şey de başka bir neden için zihnimden düştü geberdi!… Bunu tekrarladıkça yaşadığım olaylar zincirine çok anlam verebiliyorum. Ve sanki güzelleştiriyorum, elimi değip bıraktığım her şeyi, gözlerine bakıp… Okumaya devam edin »
Sadece kolaylaşan pek çok şeye rağmen ‘insan’ olmak gün geçtikçe zorlaşıyor. Sanki nostalji olan ve önceleri işimize çok yarayan ama teknolojinin hızı ile yerini yenisine bırakan eski vazgeçemediklerimizin ahını alıyoruz. Yeni çıkmış pek çok şeye hızlıca adapte olabilmişken genelde hayatın kendisine adaptasyonumuz azalıyor! Herşey sıradanlaşıyor, aynılaşıyor, her yüz aynı ifadelerle kendinden soğutuyor. Kiminle konuşsan bir… Okumaya devam edin »
